Już niedługo do naszego myślęcińskiego Ogrodu FaunyPolskiej wprowadzi się nowy lokator. Będzie to tygrys amurski zwany też syberyjskim. Wybieg dla nowego lokatora szykowany jest tuż obok wybiegu niedźwiedzi. Obecnie trwa poszukiwanie w innych ogrodach konkretnego osobnika, który przez bydgoski ogród zostanie zakupiony.
Tygrys amurski rozmiarami porównywalny jest z tygrysem bengalskim i jest to największy z podgatunków tygrysa.
Na wolności występował na obszarach od rzeki Huang He na południu do Kamczatki na północy i od Bajkału na zachodzie po Morze Japońskie na wschodzie. Niestety jego liczebność drastycznie maleje.
Obecnie populacja – szacowana na maksymalnie 390 osobników, z których około 350 zamieszkuje Kraj Nadmorski i Kraj Chabarowski na wschodnich krańcach Rosji, reszta – występuje na granicy rosyjsko-chińskiej, w dolnym biegu Amuru. Osobniki z tej drugiej populacji coraz częściej wkraczają na tereny północnych Chin oraz Korei Północnej. Zamieszkuje górskie, gęste lasy iglaste i mieszane w pobliżu rzek i potoków.
Zimowa sierść jest żółtawa i długa (40 do 60 mm na grzbiecie i 70 do 105 mm na brzuchu),
a letnia – rudopomarańczowa, jaśniejsza niż u pozostałych tygrysów, z
ciemnobrązowymi pręgami – pozostałe podgatunki mają pręgi raczej czarne
niż brązowe. Dojrzały samiec osiąga długość ponad 300 cm (razem z
ogonem) przy masie ciała dochodzącej do 300 kg. Samice są mniejsze –
osiągają do 260 cm długości i ważą od 100–167 kg. Największy dziko żyjący osobnik, jakiego odnotowano – zastrzelony w ZSRR w 1943 – ważył 306,5 kg, a największy żyjący w niewoli – 423 kg i mierzył 3,9 m całkowitej długości (razem z ogonem). Długość górnych kłów sięga 75 mm, a czasem nawet 90 mm.
Ponieważ tygrys ten zamieszkuje tereny, gdzie narażony jest na
temperatury poniżej -40 °C, dlatego jako jedyny tygrys posiada w
pachwinach i na brzuchu ok. pięciocentymetrową warstwę tłuszczu.
Poluje na duże ssaki, głównie dziki i jelenie, atakuje również bydło domowe. Ciąża trwa trzy i pół miesiąca, rodzą się 2–3 młode. Żyje około 15 lat.
W roku 1992 powstał The Siberian Tiger Project. W ramach projektu oprócz
drobiazgowych badań nad zwyczajami tygrysów i relacjami tygrys-przyroda
oraz tygrys-człowiek, które miały na celu ułatwić zachowanie gatunku,
wprowadzono patrole zapobiegające kłusownictwu, oraz konsultacje z
władzami na poziomie lokalnym (które mają na celu zapobieganie
nadmiernej wycince lasów na terenach występowania tygrysów, oraz innym
działaniom mogącym degradować środowisko naturalne tygrysa). Wprowadzono
szereg działań w ramach planu ustabilizowania syberyjskiej populacji.
Obecnie uznaje się, że podstawowy cel został osiągnięty, a liczba
tygrysów syberyjskich zaczyna wzrastać. Mimo tego wciąż gatunek ten znajduje się na granicy wymarcia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz